(1913 - 2001)
Urodził się 2 lutego 1913 r. w Jodłowej, jako syn Józefa i Zofii Berek. Sakrament chrztu św. otrzymał przez posługę ks. Jana Starzaka już dwa dni później. Wstąpił do Małego Seminarium Ojców Kapucynów w Tarnowie, gdzie zdał maturę w 1933 r. Pięć lat później ukończył studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Tarnowie, gdzie też 29 czerwca 1938 r. przyjął święcenia kapłańskie, przez pasterską posługę bpa Franciszka Lisowskiego. W okresie II wojny światowej pracował jako wikariusz w Jadownikach Górnych koło Brzeska. Kolejną placówką ks. Kazimierza była Bochnia, gdzie pracował przez rok. Później przez okres dwóch lat i trzech miesięcy przebywał w Trzcianie koło Bochni, stąd w siódmym roku swojego kapłaństwa - 8 kwietnia 1945 r. - został skierowany jako administrator do parafii w Nockowej. Na polecenie władzy diecezjalnej w 1947 r., ks. Kazimierz Dzierwa wniósł podanie o probostwo w Nockowej i w dniu 21 czerwca tegoż roku został instytuowany proboszczem miejscowej parafii. Uroczystość instalacji nowego proboszcza odbyła się 29 września 1947 r. W drugim roku pracy, tj. 6 grudnia 1948 r., wraz z wikariuszem ks. Janem Ziębą, został bezpodstawnie oskarżony i aresztowany za rzekome znalezienie akowskiej broni na plebanii. Dzięki ofiarnej pomocy życzliwych ludzi i obronie samych parafian - 1 lutego 1949 r. sprawa została umorzona. Właśnie udział parafian w jego obronie sprawił,, że postanowił zostać w Nockowej (zrezygnował tym samym z propozycji tworzenia nowej parafii w Mielcu).Jako młody i energiczny ksiądz - mimo wielu trudności - z zapałem przystąpił do odnowy życia duchowego parafian oraz remontu i rozbudowy obiektów sakralnych zniszczonych podczas II wojny światowej. Już w pierwszych latach swego proboszczowania zatroszczył się o wygląd świątyni parafialnej. Pod jego kierunkiem otynkowano wewnątrz i zewnątrz dolną część kościoła, a w głównym ołtarzu wmontowano krzyż rzeźbiony przez S. Proszkowskiego z Jadownik. Sprawiono także dwa nowe konfesjonały stałe i trzy przenośne (wykonane przez tegoż rzeźbiarza). Następnie została doprowadzona instalacja elektryczna, i wykonano ogrodzenie kościoła - murowane z żelaznymi prętami, jak też wybudowano stodołę dla potrzeb probostwa. Na rok Jubileuszowy 1950, dzięki staraniom ks. proboszcza i ofiarności wiernych odnowiono malowane wnętrza kościoła, sprawiono osiem nowych okien witrażowych w miejsce drewnianych, odrestaurowano cztery boczne ołtarze i wybudowano kaplicę cmentarną wraz z kostnicą; odnowiona została też dzwonnica. W tym też roku odbyła się wizytacja kanoniczna, gdzie w uwagach i spostrzeżeniach odnotowano: "Ksiądz Proboszcz całą swoją energię włożył w utrzymanie kościoła - jest to chwalebne". Ks. Kazimierz Dzierwa poszerzył i ogrodził teren cmentarza, wybudował też nową plebanię i budynki gospodarcze, które jednak spłonęły w 1965 r. Pomimo dużego zaangażowania w staranne wyposażenie kościoła, nie zaniedbywał życia religijnego parafian. Był cenionym katechetą, kaznodzieją i znanym rekolekcjonistą. Z jego inicjatywy został zakupiony w 1972 r. budynek, wraz z parcelą 20 arową we wsi Będzienica, z przeznaczeniem na dom katechetyczny. W rok później służył już on jako kaplica mieszkańcom Będzienicy i części Wiśniowej; doprowadził też do wykonania ornamentacyjnego stropu oraz urządzenia parkingu przy kościele. Dla umocnienia ducha religijnego wiernych zorganizował bibliotekę parafialną, uruchomił świetlicę oraz kiosk sprzedaży gazet, książek i dewocjonaliów. Po usunięciu w 1958 r. ze szkół krzyżu i zakazu nauki religii w szkołach w roku szkolnym 1960/1961, zorganizował i uruchomił punkty katechetyczne w poszczególnych wioskach. Wprowadził nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Godzinę Świętą w każdy czwartek przed pierwszym piątkiem miesiąca. Był organizatorem wielu pielgrzymek parafialnych do Zawady, Częstochowy i Niepokalanowa. Zawsze cieszył się dobrą opinią i był darzony zaufaniem władz kościelnych, o czym świadczą powierzone mu funkcje: wizytatora nauki religii dekanatu wielopolskiego (1959-1960), notariusza, a później także wicedziekana tegoż dekanatu (1960). W uznaniu jego zasług władze duchowne przyznały mu wyróżnienia: Exspositorio Canonicali oraz przywilej noszenia Rokiety i Mantoletu. Ks. kanonik był też zaangażowany w życie społeczne Nockowej, a za jego sprawą nastąpiło zjednoczenie wioski w jedną wspólnotę parafialną, gdyż dotąd część Iwierzyc należała do parafii w Sędziszowie. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia - 8 maja 1981 r. - ks. Kazimierz Dzierwa złożył rezygnację z urzędu proboszcza, która została przyjęta 25 maja 1981 r. przez Ordynariusza Tarnowskiego. Jako emeryt chętnie wspomagał kapłanów okolicznych parafii. Pełnił funkcję administratora w Chorzelowie, Witkowicach i Czarnej; służąc też pomocą w sąsiedniej parafii w Bystrzycy. Po zabiegu wszczepienia rozrusznika serca, w 1998 r., zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Tarnowie. Często jednak wracał tutaj, by pomagać w pracy duszpasterskiej. Pomimo dość porywczego usposobienia, współpraca z następcami na urzędzie proboszcza Nockowej, tj.: ks. Stanisławem Zychem i ks. Aleksandrem Śmietaną, układała się pomyślnie. Obaj proboszczowie darzyli ks. kanonika szacunkiem i zaufaniem oraz służyli swoją pomocą co dla parafian było budującym obrazem życia kapłańskiego. W dniu 28 czerwca 1998 r. ks. K. Dzierwa sprawował w Nockowej Mszę św. dziękczynną za dar 60-lecia kapłaństwa. W tej uroczystości wzięli udział: bp Władysław Bobowski, księża współpracujący z ks. Jubilatem i licznie zgromadzeni parafianie. Dostojny Jubilat z tej okazji otrzymał też honorowy tytuł: Zasłużony dla Gminy Iwierzyce. Dnia 15 kwietnia 2001 r. - w Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego - stracił przytomność modląc się wraz z wiernymi na popołudniowej Mszy św., i zmarł jeszcze tego samego dnia. Uroczyste przeniesienie ciała z plebanii do kościoła odbyło się we wtorek 17 kwietnia, a nabożeństwu przewodniczył ks. inf. Józef Sondej. Mszę św. pogrzebową 18 kwietnia 2001 r. w Nockowej, koncelebrowało ponad 70 kapłanów, pod przewodnictwem księży biskupów: Edwarda Białogłowskiego z Rzeszowa i Władysława Bobowskiego z Tarnowa. Ks. K. Dzierwa przez 56 lat swego życia pracował w Nockowej, w tym 36 lat jako proboszcz - przechodząc tak do grona jednego z najbardziej zasłużonych pasterzy miejscowej owczarni. Jego budująca religijność, prawdziwa pobożność o odważna, żywa wiara na trwałe wpisała się w dzieje nockowskiej parafii.(cyt. za M. Nabożny, Kościół pw. Świętego Michała Archanioła w Nockowej)
(1849 - 1910)
Urodził się w 1849 r. w Woli Wadowickiej. Na kapłana został wyświęcony w 1873 r. Był wikariuszem w Trzcianie koło Bochni, administratorem w Krzyżanowicach oraz wikariuszem eksponowanym w Niwiskach. W latach 1889 - 1910 był proboszczem w Nockowej, gdzie kończył wystrój kościoła oraz uporządkował jego otoczenie. Dbał szczególnie o beneficjum parafii. Ks. Fijaś m.in. wyremontował zakrystię, poprawił posadzkę w kościele, pobielił go z zewnątrz i wybudował schody przed głównym wejściem. Sprawił też nowy miech oraz ogrodził cmentarz. Zmarł w 1910r.(cyt. za M. Nabożny, Kościół pw. Świętego Michała Archanioła w Nockowej)
(zm. 1945)
Major Batalionów Chłopskich ps. "Cukier", skrytobójczo zamordowany w maju 1945 r.
(1826 - 1889)
Urodził się 12 kwietnia 1826 r. w Polance Wielkiej koło Oświęcimia, jako syn Walentego i Małgorzaty z domu Jaworska. Po ukończeniu nauki w szkole elementarnej (w najbliższym mieście obwodowym), nie podjął dalszej edukacji w wadowickim gimnazjum (z racji panującej tam germanizacji), a przeniósł się do Podolińca (dziś na terenie Słowacji), a następnie do Bochni, gdzie zdał maturę. Filozofię i teologię studiował w Tarnowie, przyjmując święcenia kapłańskie z rąk bpa Józefa Alojzego Pukalskiego dnia 26 września 1853 r. W latach 1853 - 1856 pracował w Rachwałdzie, od 1856 r. w Zawoi, a od 1859 do 1860 był wikariuszem w Ropczycach. Stamtąd, 21 sierpnia 1860 r. przybył do Nockowej, gdzie proboszczem był ks. Wincenty Trzemeski (1776 - 1861). W tym czasie z niewyjaśnionych przyczyn spalił się zabytkowy drewniany kościół (z poł. XVI w.) wraz z plebanią i zabudowaniami gospodarskimi. W czerwcu 1857 r. położono kamień węgielny pod nową murowaną świątynie. W pracach starego plebana wspierał wikariusz ks. Jan Makuch, który odchodząc do innej parafii - wskazał jako swojego następcę ks. Nikliborca. Biskup tarnowski przychylił się do tej prośby i tak oto ks. Stanisław przystąpił już do kontynuowania dzieła odbudowy, co robił z wielkim zaangażowaniem i gorliwością. Proboszcz doceniając jego postawę pozostawił mu w 1861 r. parafię jako beneficjum. Ks. Stanisław dokończył budowę świątyni ofiarując na ten cel ponad 6000 zł reńskich. Ponadto wybudował nowy ołtarz i ambonę oraz odnowił plebanię. Wystawił także własnym kosztem niektóre budynki gospodarcze, wydrenował grunta plebańskie. Ks. Nikliborc cieszył się uznaniem przełożonych, stąd 30 listopada 1887 r. został mianowany kanonikiem oraz otrzymał kościelne odznaczenie Rokieta i Mantolet. Wiosną 1889 r. - kiedy w okolicy wystąpiły zachorowania na tyfus plamisty - posługując chorym sam zaraził się tą chorobą, w następstwie której zmarł 14 maja 1889 r. Jego pogrzeb, z racji tłumienia epidemii, odbył się pośpiesznie na cmentarzu w Nockowej.(cyt. za M. Nabożny, Kościół pw. Świętego Michała Archanioła w Nockowej)
(1866 - 1927)
Urodził się w 1866 r. w Gorlicach. Na kapłana został wyświęcony w 1892 r. Był wikariuszem w Borzęcinie, Szczurowej, Męcinie i w Lisiej Górze. Następnie został administratorem w Okocimiu, wikariuszem w Ropczycach oraz proboszczem w Ociece, gdzie wybudował istniejący obecnie kosciół. W 1911 r. przeniósł się do Nockowej, gdzie wyremontował kościół i wszystkie budynki plebańskie po wojennych zniszczeniach. Zmarł w 1927r.(cyt. za M. Nabożny, Kościół pw. Świętego Michała Archanioła w Nockowej)
(1872 - 1911)
Urodził się w 1873 r. w Lipnicy Murowanej. Na kapłana został wyświęcony w Tarnowie w 1897r. Był wikariuszem w Żegocinie, w Dębnie i w katedrze w Tarnowie w 1897 r. Był też administratorem w Tuszowie Narodowym, gdzie zbudował plebanię. Jako gorliwy duszpasterz szczególną troską otaczał chorych. W 1911 r. przeniósł się na probostwo do Nockowej, gdzie po kilku miesiącach zmarł.(cyt. za M. Nabożny, Kościół pw. Świętego Michała Archanioła w Nockowej)